Τας κεφαλάς ημών τω Κυρίω κλίνωμεν
Τὰς κεφαλὰς ἡμῶν τῷ Κυρίῳ κλίνωμεν.
Σοί, Κύριε.
Εὐχαριστοῦμέν σοι, Βασιλεῦ ἀόρατε, ὁ τῇ ἀμετρήτῳ σου δυνάμει τὰ πάντα δημιουργήσας, καὶ τῷ πλήθει τοῦ ἐλέους σου ἐξ οὐκ ὄντων εἰς τὸ εἶναι τὰ πάντα παραγαγών. Αὐτός, Δέσποτα, οὐρανόθεν ἔπιδε ἐπὶ τοὺς ὑποκεκλικότας σοι τὰς ἑαυτῶν κεφαλάς· οὐ γὰρ ἔκλιναν σαρκὶ καὶ αἵματι, ἀλλὰ σοὶ τῷ φοβερῷ Θεῷ. Σὺ οὖν, Δέσποτα, τὰ προκείμενα πᾶσιν ἡμῖν εἰς ἀγαθὸν ἐξομάλισον· κατὰ τὴν ἑκάστου ἰδίαν χρείαν· τοῖς πλέουσιν σύμπλευσον· τοῖς ὁδοιποροῦσι συνόδευσον· τοὺς νοσοῦντας ἴασαι, ὁ ἰατρὸς τῶν ψυχῶν καὶ τῶν σωμάτων ἡμῶν.
Χάριτι καὶ οἰκτιρμοῖς καὶ φιλανθρωπίᾳ τοῦ μονογενοῦς σου Υἱοῦ, μεθ᾿ οὗ εὐλογητὸς εἶ, σὺν τῷ παναγίῳ καὶ ἀγαθῷ καὶ ζωοποιῷ σου Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων.
Ἀμήν.
Ἂς σκύψουμε τὰ κεφάλια μας στὸν Κύριο.
Σὲ σένα, Κύριε.
Σὲ εὐχαριστοῦμε, ἀόρατε Βασιλέα, ποὺ μὲ τὴν ἀμέτρητη δύναμή σου δημιούργησες τὰ πάντα καὶ μὲ τὸ πλῆθος τῆς ἀγάπης σου τὰ ἔφερες ὅλα ἀπὸ τὴν ἀνυπαρξία στὴν ὕπαρξη. Ἐσὺ λοιπόν, Δέσποτα, ρίξε ἀπὸ τὸν οὐρανὸ τὴ ματιά σου σ᾿ αὐτούς, ποὺ τώρα ἔχουν σκύψει σὲ σένα τὰ κεφάλια τους· γιατὶ δὲν ἔσκυψαν σὲ ἄνθρωπο, ἀλλὰ σὲ σένα τὸ μεγάλο Θεό. Ἐσὺ λοιπόν, Δέσποτα, ὅλους ἐμᾶς τώρα βοήθησέ μας στὸ καλό, καὶ σὲ ὅ,τι ὁ καθένας ἔχει ἀνάγκη· ταξίδεψε μαζὶ μ᾿ ἐκείνους ποὺ ταξιδεύουν στὴ θάλασσα· περπάτησε μαζὶ μ᾿ ἐκείνους ποὺ περπατᾶνε στὴ στεριά· κάμε καλὰ τοὺς ἀρρώστους, ἐσὺ ποὺ εἶσαι ὁ γιατρὸς τῶν ψυχῶν καὶ τῶν σωμάτων μας.
Μὲ τὴ χάρη καὶ τὴν εὐσπλαχνία καὶ τὴ φιλανθρωπία τοῦ μονογενῆ σου Υἱοῦ, ποὺ μαζί του εἶσαι δοξασμένος, καὶ μὲ τὸ πανάγιο καὶ ἀγαθὸ καὶ ζωοποιό σου Πνεῦμα, τώρα καὶ πάντα καὶ στοὺς ἀτελεύτητους αἰῶνες.
Ἀμήν.